Monoton

Her sabah 06:48'de güne başlıyorum.. Çocukları uyandırıyorum (Bülent dahil),  büyük savaş vererek giydirme işlemlerini tamamlayıp evden apar topar çıkıyoruz. 07:31 'de arabanın motoru çalışmak zorunda.. Çünkü servise bineceğim durağa yetişmem bu zamanlamaya bağlı. Üç ya da dört dakikalık bir gecikme servisi kaçırmama neden olabiliyor. Yol maceramız alaca karanlık kuşağını aratmayan cinsten. Çünkü istisnasız her sabah aynı saatte anayol üzerinde lacivert eşofmanları ile koşan yaşlı amcayla karşılaşıyoruz. Her sabah aynı noktada! Bülent'e göre asker emeklisi bana göre ajan bu amca:) İnsan yaz kış, yağmur çamur, hiç mi aksatmaz.. Sonra keskin bir viraj var... Hani geçen Ocak ayında kaza yaptığımız yer.. İşte biz orayı dönerken yine her sabah karşı yönden mavi bir minibüs sağa doğru kıvrılıp ilerliyor. Benzin istasyonundaki servis durağıma geldiğimizde istasyonun dijital saati istisasız 07:49'u gösteriyor. Üç dakika sonra da servisim geliyor. Yaklaşık 45 dakikalık bir yolculuktan sonra işyerine ulaştığımızda kurumun önündeki simitçiden iki simit bir üçgen peynir alıyorum. Ve her sabah simit kulesinin en altındaki simitleri çekiyorum. Ve yine her defasında simitçimize "Bir gün yıkmayı başarıcam simit kulenizi" diyerek aptal espirimi yapıyorum.. O da sağolsun her sabah gülüyor aynı şeye:)) Ofise çıkıp kendime çay hazırlıyorum. Simitlerden birini ve peyniri yiyorum. Diğer simiti kızlara ayırıyorum. Sonrasında ise çizimlerime dalıyorum.. Her sabah güne bu şekilde başlıyorum. Her sabah.. Her sabah... Her sabah.... Bir şeyler yapmalı, güne heyecan katmalı diye düşünüyorum. Yoksa kafayı üşütücem bu monoton döngü içerisinde dönüp durmaktan :)))

Not: Eklediğim şarkı benim bebelerin favorisi.. Dinleyiniz ve de çocuklarınıza dinletiniz:)

Your Personel Penguin - Davy Jones