Geçen hafta seramik kursumun çıkışına geldi Deniz ve Arda. 4 katlı sevimli bahçeli bir ev gittiğimiz atölye. Tabi bayıldılar girer girmez.. Katları inip çıktılar, yapılmış seramikleri incelediler, piyano ile oynadılar ve en son çatı katındaki resim atölyesine aşık oldular:) Eee.. baktım çok istekliler "Haydi bakalım bir deneyelim" dedik. Cumartesi günü akrilik boyalarımızı, paletlerimizi, 20X20 tuvallerimizi, fırçalarımızı alıp yola düştük. Kapıdan girer girmez yine çatı katına uçtu bizimkiler..Tam 2 saat boyunca çok tatlı resim öğretmenleri ile gıkları çıkmadan resim yaptılar. Ben onlar çalışırken ilk 15 dakikalarına eşlik ettim sonrasında alt katta onları bekledim. Tabi meraktan içim içimi yedi ne yapıyorlar diye. 2 saatin sonunda benim için dünyanın EN GÜZEL iki elması, bir havucu ve üç çileği ile geri döndüler:))
Eve gelir gelmez elmalar yataklarının başucuna asıldı. Havuç ve çileklerle ise salonda minik bir sergi açıldı. Artık her hafta gitmek istiyorlar atölyeye. Umarım bu hevesleri bitmez. Çünkü çocuklar çok maymun iştahlı oluyorlar (ki veliler çocuklardan daha fazla!) Tek istediğim böyle çok heyecan duydukları bir alanda heyecanları hep sürerek adamakıllı bir eğitim almaları. Şimdilerde çocuklar için sanat eğitimi konusunda yazılmış makaleleri araştırıp okuyorum. Zaman içerisinde çıkarttığım özetleri yayınlayacağım.
Bu arada çizim bebelerimle olan son durumumdur. Ben nereye onlar oraya:) Bir gölge gibi takip ediliyorum.. Ne yaparsam yapayım iki minik tosbağa bacaklarımın arasında benimle birlikteler. Çorba karıştırırken, bilgisayarda birşeylerle uğraşırken, gazete okurken...Şikayetçi miyim?? Kesinlikle HAYIR:) Çünkü biliyorum ki bir on yıl sonra minik bir öpücük ve sarılış için bile peşlerinden koşacağım:))
11 comments:
Ya bu ne kadar güzel bir anlayışla anneliktir, çok imrendim size doğrusu, henüz anne olmasam bile mutluluğunuzu, heyecanınızı hissetmek çok güzel...
Pino gözlerime inanamıyorum. Serumla Prozac mı veriyorlar? Bacaklarıma dolanıyorlar ve hiç sesim çıkmıyora inansam mı acep hehehehee:)
Sevgili Yasemin anne olmak bu dünyada yaşanabilecek en tanımsız duygu bence. .Teşekkür ederim güzel sözleriniz için, sevgilerimle:)
Çakılım geldiğinde inanamayacaksın, Bülonun gelişiyle resmen 1 yaş daha büyüdüler:) Ya da aldığım Demir hapları sinirlerimi gevşetti..bilemiyorum:)))
Pinocum valla ne iyi etmişsin onları da götürmekle atölyeye.Bayağı sevdiler anlaşılan.Umarım bu istekleri hiç bitmez birlikte güzel resimler yaparsınız.Bize de göster yaptıklarını tamam mı.Merak ettim ben o elmaları falan şimdi..Allah ayırmasın demek istiyorum sana.maşallah pek tatlısınız.zamanınızı çok güzel değerlendiriyorsunuz.kapluşların hep seninle olması bence de çok güzel.özellikle de büyüdüklerini düşününce tabi haklısın.keyfini çıkartın canım..öptüm kocaman..
peki mevzu bahis eserleri biz göremeyecek miyiz? bir fotoğraf olsa hiç değilse? :)
Tuğbacım istekli olmaları ve keyif almaları benim için en önemli şey. Şşmdiye dek hep bekledim istek onlardan gelsin diye, hiç zorlamadım, bakalım umarım uzun süre aynı heyecanla gideriz:) sevgilerrr
turuncucum ileride hepsini duvara asıp pano yapacağım o zaman göreceksiniz:) sevgilerimle
pino insanın içini coşkuyla dolduruyorsun (en azından benimkini)iyiki varsın. Bu arada makale özetlerini dört gözle bekleyeceğim...
Pinocum, harikasin ve harika isler cikartiyorsun :)) Iyi ki varsin, insanin ruhunu zenginlestiriyorsun rengarenk ayrintilarla :))
Elbruzecim teşekkür ederimmm:)Ne mutlu bana gülümseme yaratabiliyorsam eğer:) Yakında sanat, oyun gibi konularda yazacağım..çok sevgiler:)
Moonsun:)Sen de iyi ki varsın, bayılıyorum maceralarını takip etmeye:)Kocaman sevgilerimle:)
Hiiiii....Icim gitti benimde.
Keske size katilabilseydik. Su bacaklarin arasinda dolananlari ikilemedigim icin pisman oldum yazini okurken. Ne yapsam hemen faaliyete gecsem mi acaba. Nasil ozledim bir bebek kucaklamayi....
Nesrincim o özlem 2. çocuktan sonra bile oluyor inanmazsın:) Keşke Aşkım'da gelebilse bizimle derslere.. neyse benim hala ümidim var, belki bir fırsat yaratılır:))
Post a Comment