Tuesday, January 19, 2010

70 Yaşıma Mektup

Bu hafta kendime bir mektup yazdım. Ama bu mektup diğerlerinden biraz farklı.
Çünkü tam tamına 70 yaşımda okunmak üzere yazıldı ve en sevdiğim kitabın sayfalarının arasında 35 yıl sonrasını beklemeye başladı. Okumak için minik bir tık!

Those Were The Days - Mary Hopkin

10 comments:

guguk kuşu said...

canım, ne tatlısınız siz şimdiki ve 70 yaşındaki pinolar.
Ağlattın beni pino. ne güzel düşünmüşsün. İnşallah bu mektubu şen tatlı bir bir pino olarak okursun tek farklılığın daha olgun, daha bilgili, daha huzurlu ve ne yazı ki peptidli kremlerine rağmen accık daha buruşuk, eğer saçlarını boyatmıyorsun biraz daha beyazlamış olman olur. Umarın sen bunu okurken eşin mutfakta sana bitki çayını hazırlıyor olur ve az sonra siz beraber sohbet ederek onu içecek olursunuz. tatlı yavrularının düğün, mezuniyet resimleri sehpanın üstünde, kedişin berjerin sırtında olur. Ne tatlı insansın sen.

pinomino said...

Guguk'cum sorma şu sıralar gelecekteki Pino ile diyalog halindeyim sürekli:)
Umarım o günler geldiğinde yazdığın gibi olur. (ki ne güzel yazmışsın dokunsan ağlarım şu an) Dilerim huzurlu mutlu yaşlanırım Bulo ile birlikte.. Sen peptidlere taktığıma bakma:)) Eminim seveceğim kırışıklıklarımı da zaman içinde:))
Ve tabi ki tüm bu güzel dilekler senin ve tüm sevdiklerin için olsun ayrıca.. Kocaman öpüyorum.. Sevgiler kucak dolusu:)

sena said...

Pinocumm muhteşem olmuş mektubun. Bayıldım. Hem güldüm hem hüzünlendim. İnşallah hep isteğin gibi geçer günlerin ve yine mini elbiseli, rengarenk desenli çoraplı, çıtı pıtı Pino olarak kalırsın:)) Canım arkadaşım benimmm.

Unknown said...

bu nine böyle olacaksa 70 yaşında oooo evdeki dede yaşadı vallahi :) şaçlar yapılmış küpe desen laf yok hımmm kıyafette söylenecek birşey yok yahu :)
ne şekersin sen pinocuğum :)

Şirin said...

Okudum yıllar sonrası Pino'ya yazılmış mektubu. Bir tuhaf olamdım desem yalan olacak.Çok mu ağlak oldum ne bugünlerde:(( Hele Mary Hopkins'i dinlemeye başlayınca İstanbul'un karla karışık yağmuruna bende katkıda bulundum sayende... Hüzün olamayan güzel yazına biraz olsa da hüzün bulaştırdım sa da özürlerimin kabulünü rica ederim. Başta sevgili annecğin olmak üzere tüm sevdiklerinle ve gelecekte artacak yeni aile bireylerin, arkadaşlarınla kocaman sağlıklı bir ömür diliyorum sana Pinocuğum... Öptüm her zaman çocuk kalmış güzel yanaklarından...

kara kitap said...

tonton,pamuk ninelerden olmak istiyorum ben de.umarım öyle oluruz.benim anneannem de babaannem de huysuz ihtiyarlardı,ben onlar gibi olmayacağım.bu arada meraklı minik'in bu ayki sayısındaki balık tutma oyunu için sizi tebrik ederim.çok başarılı bir oyun.benim sıkılgan oğluşu bile 1 saat oyalayabiliyor.çok güzel olmuş.elinize sağlık.

pinomino said...

Senacımm hep birlikte göreceğiz o günleri umarımm:) Hem o zamana kadar sen ne malzeme biriktirirsin ama:))) öpptümmm kocamann:))

Burcucum sağoll:) vallahi bizim evdeki dede adayina ileteceğim bu güzel sözleri ben:)) sevgiler kocamannn:))

Şirincim ben asıl teşekkür ederim sana bu güzel yorum için:) Bugün bloguna koyduğun o güzel şarkıyı dinleyerek çizdim biraz.. hep birlikte güzel mutlu bir ömür geçirmek dileklerimle şirincimm.. sevdiklerimize sarılarak.. sevgiler kocamannn :)

Kara kitapcım kesinlikle:) tüm torunlar tarafından sevilen bir tonton olmak istiyorum bende:) onların oyuncu ninesi olayım:) bu arada balık oyununu beğenmene çok sevindim:) benim bebeler de aynen keyifle oynadılar:D

guguk kuşu said...

ne garip pinocum, diğer yorumları da okuyunca anneni hayalin içinde tamamen gözardı ettiğimi farkettim, önce utandım ama bu kendimi anlamamı sağladı. berbat derecede realistik bir insan olmam başıma hep bela oluyor, hayal de kuramıyorum şöyle en gevşeğinden hiç bi zaman.
dolayısıyla durumu hemen toparlıyor, senaryoya hemen bi annecik ekliyorum ve yine realistlik belasından pek de kurtulamayarak, anneciği sallanan sandalyede huzurla uyurken izliyorum.

pinomino said...

Gugukcum cok tatlısın:)))
Vallahi annem de benim gibi, sende realistlik sorunu yok da bizde fazla hayal alemi durumu var:)) Gerçi rahmetli babannem 94 yaşına kadar yaşamıştı hem de her işini kendi görürdü.. Annem demektubu ben yazarken "kayınvalidemin rekorunu kırarım belki.. bak umut var bende" diyerek beni güldürdü:))
Öpüyorum çok:) Annemi de akşam güldüreceğim bak:)) Sevgiler kocaman:D

Evren said...

senin 70 yaşın ne kadar sevimli... ben huysuz biri olacakmışım gibi gelir bana...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...