Çalışan anneler için evi evde bırakmak hiç kolay değil..Özellikle iki melek masum masum "hoşçakal anne bizi unutma" bakışlarıyla sizi uğurlarken...İçiniz cızz ederek evden çıkarsınız böyle durumlarda..bir de madalyonun diğer tarafı var tabiii..işten eve gelmek..meleklere biran önce ulaşma telaşı..yetişmeyen işler..bu sefer eve gelirken bakmışsınız ki işlerde sizinle birlikte koşar adımlarla birlikte geliyor ..bu denge nasıl sağlanır ben bilemiyorum.. evdeyken aklım işte, işteykende evde oluyor..
yalnız zannetmeyin ki evdeyken herşey süt liman..yok öyle birşey..mesela Deniz'in son hobisi en tiz sesiyle çığlıklar atmak..belli bir süre sonra insanı çıldırtan bir hale dönüşüyor ki ben çıldırıyorum genelde (10.dakikadan sonra) bu sırada Bulent devreye giriyor..meslek icabı o çok profesyonelce ele alıyor olayı..tabi ki peygamber sabrıda var onda..ben çok telaşlıyımdır..o çok sakin..bu nedenle "ağlayan çocuk babanındır" felsefesi uygulanıyor bizim evde..
birde İbeking bana çocuklar için kullandığımız yapma etmeleri sormuş...vallahi bizim evde heran bir macera..en son Deniz yeşil renk boya kalemi yedi bir parça..Arda'nın zevki ise çöpleri eşelemek..bu durumda yapma demek anlamsız kaluyor..uçarak olaya müdahale ediyorsunuz..şimdiye kadar bayağı fazla sayıda iğrençlik yaşadık..neyseki fazla bir zarar görmediler sadece direnç kazandı vücutları :) Çocukların gözünden görebilsek dünyayı sorun kalmayacak gibi çünkü bizim için sıradan olan birşey onlar için oyuncak olabiliyor.. kolay şey değil çocuk yetiştirmek ama onlarsız bir hayatıda kesinlikle düşünemiyorum bile..bunu ancak yaşayan anlayabilir bence...
16 comments:
Merhaba Pınar,Burcu ve ben de seni sobelemiştim ama az çok cevabını bu yazıda buldum :)Ama iistersen ve bunca şey arasında vakit ayırabilirsen,çocuktan sonra değişen hayatını yazarsan severek okuruz.
aslıcım yazacağım o konuda daha çizim yapmadım diye erteledim:) gelecek pek yakında:))
Resim çok güzel olmuş.Hele bebekler çok tatlı.İşin zor hakketen.Hem ikiz çocukların hemde işin ve tabi evin kocan vs.hakikaten zor.Allah tüm çalışan kadınların yardımcısı olsun...
şehnazcım çocuklar ikiz değil aralarında 1 yaş var yani ikiz sayılır gibi:)
:))Hmm... Ben ikiz sandım
teşekkürler Bilge..biliyorsun süreç acılı oluyor ama değdi:)ozzy'yi yedim:)
haklısın..yapma etme olayları sende çarpı 2..hangi birine dur, etme, yapma diyeceksin...birine derken dediğin gibi öbürünü engellemek için direk aksyon alman gerekiyor olabilir...ama pinocum sen arda ve denizi büyüttüğünde rahat bir nefes alacaksın...biz 2.yi de düşünenlerin ise doğurduğunda durumları senden daha zor olacak...kıskançlık, her ikisinin farklı problemleri vesaire...en azından senin problemlerin benzer gibi geliyor uzaktan bana...yaş farkı az olunca sanki 1 kalemde çıkıyorlarmış gibi...yanılıyor olabilirim tabi...neyse iyi tatiller..
sevgiler
Resime bayıldım tam beni anlatıyor, bende 1 yaş arayla büyüttüm derken büyük 1. sınıfta küçük kreşte ama sorunlar şekil değiştirerek devam ediyor. Hala iki kardeş evi çok karıştırıyorlar . Küçükken ulaşamadıkları yerleri de hallediyorlar.Okulla ilgili dertler arkadaş sorunları var bunlar bu kadar erken mi başlayacaktı diye soruyorum kendi kendime...Tartışma ve kıskançlıklar ayrı bir hikaye ama işteyken özlüyorum çok . Çocuklu olmak anlatılamaz , yaşanır.
Pinocum, ozlemisim seni. Ne kadar tatli ciziyorsun gene. Mutlu yillar canim.
Sevgili Pino Merhaba;
Mehmet Saygın blog'unda rastladım sana:D iide olmuş.Çisgilerini sevdim.
Seni ekliyorummm Blog listeme,Dilersen
Sana ait bir "link image"oluşturabilirsen onu ekleyebilirim.Bizlerinde destek linkleri olması gerek die düşünüyorum.
<200x40>ebatlarında bana mail atarsann
sevinirim...Slmsss
Pino cok guzel cizmissin..
Bu arada ev-is arası gidip gelirken bir de cocuk olunca basıma neler gelecek artık daha iyi biliyorum.. :)) Tesekkurler..
Sevgiler ve iyi bayramlar..
ibekingcim 2. cocuk olayi ciddi karar istiyor..hic kolay degil bunu bilmeni isterim..ileride rahat edecegimi soyluyorlar ama ben ne kadar ileri bunu bilemiyorum:))
aslicim haklisin..demek ki bu boyle devam eden bir surec olacak..anlattiklarindan sonra ben umutlanmayayim bari onumuzdeki 3-4 yil sonra hersey normale donecek diye:))
yesilerikcim ben de ozledim seni hem gelmissin istanbullara ama ne yazik ki ben ankarada oldugumdan gorusemedik..mutlu yillar:)
semracim yipratici tabii:) bu arada faidali bilgiler mi? nasil birsey bakayim barii:))
ipekcim yok kedi medi yok bizde:)) ama eskiden vardi bi sarmanimiz bu kediye benzeyen..veletler buyusun dusunuyorum ileride ama cunku cok seviyorum ben pisileri:)
mujdecim cok sagol sevindim:) en kisa zamanda mail atacagim..blogun cok guzel bende seni ekleyecegim:) ziyaretine bolca gelirim artik:))
begumcum sen bakma bizlere sikayet ediyoruz ama mutluyuz yine de:)) sana da iyi bayramlar:))
Pino Merhaba, yine çok güzel anlatmış durumumuzu çizimlerin. Ellerine sağlık:)
yazdiklarina kesinlikle katiliyorum calisan anne olmak zor is kafa surekli dolu, bir yandan stres bazen cnim hicbirsey yapmak istemiyor, ama iyi ki cocuklarimiz var onlarsiz bir hayat dusunemiyorum...
Lovely new postings!! These are soo much fun!
no updates :)
Post a Comment