10 Saniye

10 saniye insan ömrünü düşündüğümüzde hiçbir şeydir. Ama bazen 10 saniye insana bir asır gibi gelebilir.

Geçen Cuma sabahı her sabah yaptığımız gibi saat 06:30'da güne başladık. 07:10'da yine her zamanki gibi işe gitmek üzere yola çıktık. Ama ne yazık ki 07:15'te her zaman döndüğümüz virajı alamadık. Buzlanan yol ve üzerine dökülmüş kum bizi önce bir ağaca sonra tam ters yönde kaydırarak bir istinat duvarına sonra yine dönerek aksi istikametteki bir ağaca çarpmamıza neden oldu. Tüm bunlar 10 saniye içinde olurken ve araba döne döne yolda kayarken aklımdan geçen ne zaman takla atacağımızdı. Ne hayatım gözümün önünden film şeridi gibi geçti ne de başka bir şey. Sadece aciz bir şekilde bitmesini bekledim. Bir de "Annecim" diye bağırdığımı Bülent'in ise "Sakin ol, sakin ol" diye bağırdığını hatırlıyorum. Zaten kaza olup bittikten sonra korkudan şoka girmişim. İşin en film gibi yanı ise kazadan 2 dakika sonra tesadüfen yoldan geçen ambülansın durması oldu. Ambülansa nasıl bindirildiğimi hatırlamıyorum ama tek hatırladığım sahne sedyede yattığım, görevlinin üzerime mavi bir örtü serdiği ve üşümeyin dediği ve ambülansın kapılarını kapattıkları. Ve dışarıdan camdan bana bakan Bülent! Şaka gibi! Tüm bunlar kaza dahil 5 dakika içinde oldu. 15 dakika belki de daha fazla (kaza sonrası zaman kavramı da yitip gidiyor) mantıklı düşünebilir hale geldim. Neyseki kafamızı vurmamıştık. Kemerlerimiz korumuştu bizi. Ve EN önemlisi Deniz ve Arda arabada değillerdi. Bir önceki gece benim seramik kursumdan dolayı annemlerde kalmışlardı.

Şimdi düşündükçe o kadar kötü oluyorum ki..İyi ki yanımızda değillerdi..Düşüncesi bile çok fena..Bagajdaki plastik kutu bile paramparça olmuş. Arabayı zaten hurdaya bıraktık. Tamir edilecek hali yok , tek sağlam yeri tavanı (ki umrumda bile değil) Burnumuz bile kanamadan atlattığımız için çok şanslı hissediyorum. Takla atabilir, karşı şeride uçabilirdik.

Kolumda ufacık bir morluk ve darbeler nedeniyle sağ tarafımdaki ağrılar atlattığımız tehlikeyi düşününce hiçbir şey gibi geliyor. Neyseki röntgenler temiz çıktı, kayma falan yok.

Ama bende oluşan müthiş bir keyifsizlik var.. İçimden elime kalemi alıp eskisi gibi neşeyle çizim yapmak gelmiyor. Umarım kısa zamanda eski ruh halime dönerim...

Herkese Sevgilerimle....